自從我哋嚟到談婚論嫁嘅階段,就開始咗屬於我哋兩個嘅同居生活,畢竟相處好,同住難,感情再好都唔代表可以接受對方嘅生活習慣。

雖然我哋兩個人工都唔多,租返嚟間屋都係得三百零呎,屋裡面啲嘢又舊又剩咁,但係都無阻我哋適應多咗一個人嘅生活。

有啲人同居之後就會懶得出門口拍拖,寧願兩個人一齊攤喺屋企,但係我哋就冇呢個情況。

我哋兩個放假嘅時候都係會出去行下街,而今日都唔例外。

我今日好早就起咗身,原本諗住叫醒佢同我一齊去行山,不過見佢瞓得咁稔,我都唔好意思夾硬叫醒佢,自己一個行咗去廳開電腦寫文。





寫下寫下,我聽到床嗰邊嘶嘶沙沙咁,應該係佢醒咗郁嚟郁去。

我起身行返床,坐喺床邊。

我溫柔咁摸住佢塊面:「晴晴公主醒喇?」

佢坐起身打咗個喊路,捽咗捽眼:「醒咗喇,咁要做咩啊?」

講完,佢就擘開雙手,好似小朋友咁扭下扭下。





呢個係我對佢嘅承諾…

「只要我喺屋企,佢一瞓醒我就會即刻攬攬佢。」

我攬住佢,隻手上下來回咁掃佢背脊:「知道喇,點會唔記得。」

過咗一陣,我拍咗拍佢背脊就鬆手。

「快啲去沖涼換衫啦,我哋今日去行山啊。」我摸咗摸佢個頭。





點知佢冇應我,都冇開始去準備出門口,反而好疑惑咁望住我。

我覺得有啲唔對路,就開聲問佢:「你做咩仲唔起身啊?」

「你…係邊個?」佢問我。

我夠膽肯定,佢一定又係喺到整蠱我。

「唔好玩啦,起身喇。」我拉住佢隻手。

點知,佢竟然將我隻手揈開。

「你係邊個?」佢再問一次。

「整蠱啫,唔洗玩咁多嘢嘅。」





我伸手想攬佢,但係就比佢推開。

「我唔知你係邊個。」

件事去到呢個位,我真係開始怯。

啊晴突然話唔識我呢個同佢一齊咗十年嘅人,到底係咩事?
已有 0 人追稿