「你信我啦。」你耷低頭:「我咩都冇做過。」

然後,一滴眼淚滴落地面。

「你唔好扮啦。」我嘆氣。

你扮撚完未啫?

好撚假啊!





佢用手捽咗捽眼,然後就攬咗埋嚟。

我想推開佢,但我感受到佢啲眼淚沾濕咗我件衫。

我唔忍心推開佢。

佢啲眼淚越流越多、把聲越喊越大,而我件衫都越嚟越濕。

好似…唔係假。





我會唔會真係…怪錯咗佢?

我攬實佢,將手擺喺佢背脊慢慢咁上下來回掃:「冇事喇。」

你喊到咁,就算你真係有做啲咩我都原諒你。

攬咗陣之後佢終於冇再喊,用我件衫捽乾對眼之後就顎高頭粒聲唔出咁望住我。

「做咩啊?」我不明所以。





你咩都唔講咁望住我好怪。

「你對眼好靚。」佢專注咁望住我對眼。

靚個鬼。

「邊忽靚啊?」我有啲無奈。

咪又係眼一對。

「我覺得靚啊。」佢笑咗笑:「可唔可以挨埋啲?我想睇清楚你對眼。」

聽到佢咁講,我就耷低咗個頭,而佢就即刻錫咗上嚟。

比人偷襲嘅我面都紅曬:「做咩啊?」





你比啲心理準備我啊嘛。

「你對眼好靚,因為你對眼裡面有我。」佢用指尖篤咗篤我鼻頭。

你條友啊,兜個圈讚自己都有嘅。

「咁你快啲返去啦,夜喇。」我溫柔咁摸住佢個頭。

我都要返去喇。

佢扁曬嘴、眼濕濕咁望住我:「你唔送我返去啊?」

係喎。





「咁我哋行啦。」我錫咗落佢額頭到。

講完,佢就伸咗隻手出嚟。

我拖住佢行咗幾步就嚟到佢屋企樓下。

佢攬咗我一嘢,之後就行咗去樓梯口:「我自己上去得喇。」

喺佢轉身準備上去嘅時候,我叫停咗佢。

「喂!」

我仲有嘢未講。

「做咩啊?」





我想講…

「對唔住。」

我唔應該懷疑你。

「傻豬嚟嘅,冇事啊。」
已有 0 人追稿