見到喊緊既Ada,我個心不期然咁痛。

"傻妹,做咩事半夜係到喊呀?" 

Ada 只係擰擰頭,繼續喊。
我坐左係佢則邊。

"乖,話我知咩事好冇?" 
其實佢唔講,我都估到關佢前男友事。



佢都係冇出聲,我只好靜靜咁坐係佢身邊,掃下佢背,安慰下佢。
點知佢愈喊愈大聲,最後仲轉身攬住我,捱係我膊頭喊。
係男人都怕女人既眼淚。
而且,呢個仲係一個對自己好重要既人。
我恨自己不知所措。
我只係可以緊緊攬住佢,俾佢係我懷入面喊。

過左一陣,我成個膊頭都濕哂。
Ada 喊完好似情緒好番少少。
佢終於開口。



"呢到係我同佢第一個旅行既地方。
我永遠都忘記唔到同佢係到有幾快樂。
我愛佢愛到第一次都係到俾埋佢,
點解佢要咁恨心唔要我..."

聽到呢到,我既思緒都比Ada刺激到,
差唔多喊埋一份。

"傻妹,你一定會遇到一個更好既人。


呢個人會照顧你愛惜你。
好好放低,向前走啦好嗎?"

"我已經好努力去放低..
但係每次見到同佢有關既野我又會忍唔住。
我就黎連你都當係佢架喇。"