我都有自己的沈佳宜: 4

如常地梳洗換衫, 但心情就好唔平常, 總係覺得自己既一舉一動都好似會俾佳宜望住咁, 換衫又好,大便又好, 都好似俾人一覽無遺, 不過諗真D, 其實如果佢要睇,一早都睇晒啦, 仲有咩好尷尬, 何況其實佢既全相我都睇晒, 佢同人攪野既樣,我都replay又replay, 點計都好, 尷尬既唔應該係我.

如常返到公司, 如常咁幫一班蠢人做一埋蠢事, 當然係佢地眼中我先係那個蠢人, 因為永遠係工作你做晒, 功勞佢地就領晒.

如常放工, 如常返屋企, 但我知我屋企有個唔尋常既”女仔”係度. 佳宜…你究竟係味真係從此消失了呢?

“柯振風, 仲咩咁晏先返呀?”

“Candice你點解係度呀, 我要OT, 咪咁晏返囉”



“我係你樓下等你好耐喇, 成兩個鐘喇…”

 Candice 開始低下頭, 眼紅紅, 我真係好怕呢個樣既佢, 好似又係我做錯咁

“我唔知你黎左, 唔知你等我, 你又冇打俾我…好喇…係我唔好, 係我錯…”

我攬實Candice, 佢個身好凍, 佢仍然低下頭

“我係度食風食足兩粒鐘, 買俾你食既外賣都凍晒喇…”



我心情好矛盾, 一方面覺得成件事根本唔係我錯, 但一方面又覺得對佢唔住,攪成佢咁, 我咩都唔識做,就只係不停講對唔住

“柯振風, 你仲食唔食D外賣呀,你未食野? 係唔係呀? 上去你度一齊食啦, 我好餓呀…”

呢一刻, 我都唔知點算, 我冇可能有屋企唔返, 同Candice係樓下食風, 但係Candice上親黎,都一定會同佢攪野, 我又唔知佳宜係咪真係走了, 如果佢未走, 我又唔想俾佳宜見到我同Candice一齊咁, 但係…又如果佳宜真係走了, 永遠唔返, 我又好似好唔捨得佢咁…

“仲唔行…快D啦…”Candice拖住我上樓

我扭開門鎖, 想打門開之際



“吔媽爹…吔媽爹…呀…呀…呀” 係佳宜把聲!