《ASSO回憶錄》: 第二十八節 結局篇(三)
(28) 結局(3)
分手永遠都係好痛苦既一件事, 特別係比人飛既時候…
就係咁…Vicky走左…我望住佢係人群之中消失... 夠竟我呢兩年做左D咩…
我不停咁打比佢, 但係佢無聽…
呀俊搶左我個電話…
呀俊: [夠啦呀瀚…你自己癲左啦, 你知唔知?]
我: [比返我呀, 仆街! 唔係你我會搞到而家咁?] 我上前就打佢…
呀俊避左我一拳之後, 打左我個肚一下, 再從我後面箍住我條頸...
呀俊: [你醒下啦好唔好? 就算你而家唔知道呢件事, 你遲早都要接受現實架啦, 你想好似Tiffany果單野咁呀? 呃你三五七個月先? 面對現實啦…而家個八婆真係識左第個呀!!]
我冷靜左落黎, 但係眼淚冷靜唔到…
我: [呀俊...我好辛苦呀…我個心真係好痛呀…我真係好唔甘心…點解佢要咁對我呀?]
呀俊: [我知你一時三刻係好難接受…但係你要諗, 呢個世界唔係靜係得女架, 仲有兄弟, 仲有你屋企人, 你唔係自己一個, 仲有好多人撐你架friend!! 振作呀]
我: [呀...呀…呀!!!]
我唔係唔想接受現實…而係我接受唔到…
夜晚我不停咁打比Vicky, 佢都係息左電話…我再狂Send wtsapp比佢…
我好想再聽下佢把聲…我好想同佢傾計…我好想話比佢知我原諒佢, 就算佢做左對我唔住既事…
我一打就打左幾個鐘頭…都係無回音…
無辦法…聽日再打…
Vicky如常返學…
我: [Vicky, 我有野要同你講] 我同佢一路行落去圖書館…
Vicky : [已經講哂啦…我唔想同你講, 我要溫書…余文瀚, 就考試啦, 你都溫書啦…]
我: [我溫, 我會溫, 但係我真係想同你傾多次, 十分鐘…]
因為佢愈行愈快…我捉住佢手臂…
Vicky : [唔係拉住我呀! 呢度學校黎架, 我已經講得好清楚啦, 有咩wtsapp講啦...]
我: [唔得…我要三口六面講清楚] 我開始愈捉愈大力…
Vicky : [喂! 好痛呀! 放手啦] 佢突然間講得好大聲… 好多學生都望住我地…
我: [對唔住, 對唔住…五分鐘, 五分鐘…我靜係想傾多兩句]
Vicky : [Jason? 點解你係度既?] 佢突然行左去前面同其他人講野…
我企左係Vicky後面…場面好尷尬…
Jason: [你朋友?]
Vicky: [唔係…佢煩住我]
Jason睥實我… 同埋我聽到Vicky咁講, 我知道我再留係度只係愈黎愈柒…
成世都未試過咁柒…為左愛情, 你可以去到幾盡…
我: [我等你溫完書先…] 我同Vicky講左句就行開…
佢無答到我…
而我…就坐左係圖書館出面既櫈度…
Tiffany: [仲等? 值得咩?]
我: [Tiffany…]
Tiffany: [你跟我黎]
Tiffany拉左我去隔黎既一個公園仔…
我: [Tiffany…對唔住, 我女朋友同左你男朋友一齊…你唔好唔好開心, 我代佢同你道歉]
Tiffany: [我一早話左佢唔係想像中咁好]
我: [對唔住]
Tiffany: [不如我地重新開始啦好唔好?]
我: [我有咩好?]
Tiffany: [我唔想見到你咁唔開心, 佢根本唔值得你去愛]
我: […]
Tiffany: [我真係好鐘意你, 你明唔明?]
我: [但係我真係好愛佢]
Tiffany: [呀瀚你聽我講, 我地唔可以比佢地覺得我地好慘, 我地要一齊, 話比人聽佢地兩個先係受害者, 唔係我地]
Tiffany 攬住我…
Tiffany: [就好似你以前咁講, 我唔想你唔開心, 你比我幫你, 我地一定可以好開開心心]
我知道Tiffany好想安慰我, 我明白佢既心意…
但係我…好早…好早就已經去左 Vicky果邊…
我: [Tiffany, 我知道你鐘意我, 我明, 我同你而家一齊, 我知道一定會好開心… 但係, 唔work, 我地以前都試過, 我唔會放得低Vicky, 對你好唔公平, 你係一個好女仔, 又咁靚, 唔應該仲玩呢個咁複雜既遊戲]
Tiffany: [我唔介意, 我好想同你起返埋一齊, 我好想幫你…]
我: [但係我介意…愛情唔應該係咁…Vicky鬧得我好岩, 係我自己放棄左段戀情, 我唔想放棄, 我真係好想改, 我好想比佢知道, 我係真心愛佢, 我相信, 誠意可以打動佢…]
Tiffany: [我誠意唔夠咩? ]
我: [Tiffany 我知你好, 我知你對我好好, 但係我想用我自己一個去補償, 去努力咁追求返我自己既愛情, 而唔係用你黎安慰我自己, 我唔捨得折磨你, 明知我個心都唔係你度, 你唔會開心]
Tiffany: [我…]
我又打斷左Tiffany…
我: [我知你為我好…呢件事上面, 你都係受害者, 我知你都好唔開心…但係我地係唔可以用呢種方法去傷害自己…你等我完完全全放低Vicky既時候, 我一定會返黎搵你, 你走啦, 唔好係度陪我白等, 唔值得, 知唔知?]
我第三次拒絕左Tiffany…
我自己一個係圖書館出面坐足足左四個鐘頭…
為咩? 為左一段咁既愛情… 佢都已經同緊第個一齊…我仲等咩? 等奇蹟?
我忍唔住入去搵佢…原來佢已經走左…
我不停咁打比佢…但係佢都係無聽…
去到差唔多深夜…
Vicky發左一個wtsapp比我…
[呀瀚, 算啦好無? 我已經Block左你電話, 你唔好再打黎啦, 你應該專心溫書, 我同你已經無可能, 你唔好再放時間係我身上, 你應該為自己多D, 你係一個好男仔, 就當係我對你唔住]
我: [我係真心愛你, 你返黎啦, 我唔介意你識左第個, 我真係好想同你一齊走落去]
Vicky : [點解你唔明? 我唔鐘意你啦! 我地完啦!]
我: [真係一D彎轉就冇?年幾感情呀…]
Vicky : [真係冇, 你忘記我啦! 大家好黎好去]
其實佢都好決絕…點解要辛苦自己…
愛情係世界上最難強求既野… 我都累…
我: [明白…多謝你呢年幾既照顧…但係我真係好唔捨得你…我唔想無左你, 我真係好想同你一生一世, 我唔會忘記我同你經歷過既野, 一世都唔會, 我愛你, Vicky…]
Vicky : [我都多謝你照顧左我咁耐, 同你一齊我真係好開心, 我都唔會忘記同你發生過既野…]
Vicky : [我地仲係朋友]
我唔想係朋友…
之後…佢就再無覆過我……
可能, 其實佢已經跑左去終點, 只係我自己仲以為我地仲跑緊…
其實愛情只係一個遊戲, 玩厭就會離場…
如果當時我一早就明白呢個玩法…我可能唔會咁傷…
無一段愛情係能夠保證成功…
之後, 我都無再搵Tiffany, 我重新唔到另一段戀情, 我個心已經死左…
到後來有人話比我聽, 原來Vicky好鐘意搶走人地既男朋友, 因為佢覺得咁樣好成功…
我先發覺…Vicky以前對我既好…原來為左係Tiffany手上搶我返黎, 只係我自己唔知道, 仲覺得佢好好…
原來愛情, 一D都唔簡單…
從此之後…
我唔敢太相信愛情, 因為愛情太過虛浮, 太過唔實在, 太過心計, 因為你唔會知道每個人心入面諗緊咩…
你唔會知愛情幾時消失…
你以為自己捉住左愛情…但其實你永遠都捉唔住…
愛情好夢幻, 夢幻在你覺得擁有佢就足夠, 夢幻顯生出浪漫, 浪漫就會顯生出幸福…
但愛情亦都很現實, 現實在你需要用錢,用時間, 用精力, 用心思去維繫…
你付出哂所有…但係未必會得到你想要既回報…
有人講得岩…愛情, 你太認真就會輸…