［靈異系列］從前有三隻貓接近神的境界: 結局一：再見，我們的貓

夢境嘅核心，風停咗。

呢度唔似現實，唔似夢，亦唔似地府。呢度係時間嘅盡頭，係空間嘅裂縫，係我哋心入面最深層嘅傷痕。呢度係怨靈嘅源頭，亦係封印儀式必須進行嘅地方。

我同 Patrick 企左喺度，身邊係小白同小灰。小黑已經唔喺度。佢選擇咗成為媒介，承受儀式嘅反噬。呢個決定，係佢自己做出嚟嘅，唔會俾我哋有機會阻止。

我哋嘅眼淚，已經流晒。

我哋嘅聲音，已經喊到沙啞。





但係，呢個世界唔會因為我哋嘅悲傷而停下。

怨靈由虛空中浮現，佢嘅身形已經唔再係之前嗰種扭曲嘅模樣。佢嘅輪廓開始變得清晰，似係爸爸嘅模樣，但係眼神中唔再係恨，而係一種深沉嘅哀傷。

「我……係咪真係愛過你哋？」佢低聲問，聲音唔似之前咁嘶啞，而係變得柔和，似係爸爸曾經講睡前故事嗰陣嘅聲線。

我嚟唔切反應，眼淚已經流晒出嚟。

Patrick 緊握我隻手，佢亦都唔敢講話，好似一講就會打破呢個奇蹟。





怨靈慢慢咁飄近我哋，似係想觸碰我哋，但係又唔敢。佢嘅身形開始變得透明，似係終於接受咗自己已經唔屬於呢個世界。

「我……唔應該恨你哋。」佢低聲講，「我係愛你哋嘅。」

話音未落，佢嘅身形已經開始消散，化作一陣輕煙，融入夢境嘅虛空。

「爸爸……」我喊咗出聲，但係已經唔可以改變乜。

怨靈，終於解脫。





我哋真係成功。

但係，呢個勝利，係用小黑換嚟嘅。

佢承受咗太多怨氣，身形已經唔再出現喺夢境入面。我哋四處張望，但係……唔見咗。

「小黑……」Patrick 低聲講，語氣中透出一絲哽咽。

小白同小灰靜靜咁企喺度，眼神中透出一絲哀傷。佢哋冇講野，但係我哋都知，小黑已經唔再係度。

「咪走……」我喃喃咁講，「唔好走……」

「Karman。」小白睇住我，語氣中透出一絲溫柔，「呢係我哋嘅命運。」

「唔係……」Patrick 揺頭，「唔係命運，係選擇。」





「係。」小灰輕聲講，「係我哋選擇左要咁做。」

話音未落，小白同小灰嘅身形亦都開始變化。佢哋慢慢咁退返去貓嘅形態，好似夢境本身已經唔再需要守護者。

我哋知道，呢係最後一次見到佢哋。

「要講再見……」我捉住佢哋，但係佢哋已經唔再係人形，變返回三隻貓，靜靜咁坐喺度。

小白跳上我膝頭，輕輕咁蹭我臉，似係安慰我。

小灰跳上 Patrick 肩頭，輕輕咁咪一聲。

佢哋睇住我哋，眼神中透出最後一絲溫柔。





「再見，主人。」

呢句話唔係由口講出嚟，而係由心傳達。

然後，佢哋消失咗。

夢境亦都開始崩塌。

我哋由夢境中醒轉，屋企入面一片寧靜。晨光由窗外透入，似係宣告呢場噩夢已經完結。

但係……我哋知道，呢場夢，唔會消失。

我哋由地上揀起三根貓毛——一黑、一灰、一白。係佢哋留低嘅最後紀念。

我哋唔知佢哋仲會唔會再出現，但係我哋知道，佢哋曾經為我哋付出過一切。





我哋唔再孤單。

因為有人為我哋犧牲。

......

我哋喺屋企度坐咗成日，冇講話。

Patrick 靠住我，頭靠喺我膊頭，眼神空洞。我哋都唔知點解會變成咁，好似一場夢，但係又唔似夢。

屋企入面，空氣中仲有貓嘅氣味。係小白嗰種淡淡嘅檀香，係小灰嗰種微涼嘅風味，係小黑嗰種沉穩嘅木香。

我哋知道，佢哋曾經真係存在過。





我哋去咗屋企附近嘅公園，將三根貓毛埋咗喺一棵老樹下。我哋唔知點解要咁做，但係我哋覺得，呢係對嘅。

「如果有一日我哋再見到佢哋……」Patrick 低聲講，「我會唔會認得出？」

我睇住佢，眼神中透出一絲溫柔：「會。」

「點解？」

「因為守護者，永遠都係咁樣出現喺我哋身邊。」

我哋唔知點解會有呢三隻貓，唔知點解佢哋會選擇咁做。但係我哋知道，佢哋係真心咁愛我哋。

呢個世界，唔係完美嘅。

我哋有傷痛，有悔恨，有失去。

但係……我哋仍然要繼續生存落去。

因為有人為我哋付出咗一切。

---

我哋開始慢慢恢復正常生活。

Patrick 繼續做佢嘅設計師，我繼續寫我嘅小說。有時會夢見三隻貓，夢見佢哋喺屋企跳嚟跳去，喺我哋身邊打滾。

有時會醒轉，發現枕頭濕咗。

但係……呢種悲傷，唔再係一種拖累，而係一種提醒。

提醒我哋，有人曾經為我哋犧牲。

提醒我哋，我哋唔可以辜負呢份愛。

有日，我哋去咗公園，發現棵老樹下多咗一塊石頭，上面刻住一句字：

「守護，唔係責任，而係選擇。」

我哋知道，係佢哋留低嘅。

我哋唔知點解會有呢句話，但係我哋知道，係佢哋。

我哋坐低，喺度講咗成日嘅話。

講起小黑點解咁硬頸，講起小白點解咁細心，講起小灰點解咁溫柔。

我地有講再笑。

呢個世界，唔係完美嘅。

但係……我哋已經唔再懼怕。

因為我哋知道，有人曾經為我哋付出咗一切。