［靈異系列］從前有三隻貓接近神的境界: 結局二：告別後的餘音

Patrick屋企變得更靜。

我知道。

以前，佢屋企成日都唔係咁。成日都有貓聲，咪咪叫，跳嚟跳去嘅腳步聲，書枱上面仲有小白踱步嗰陣「啪嗒啪嗒」嘅腳聲。小黑唔係多講話，但係佢望住我哋嗰陣眼神，好似喺講緊乜嘢。小灰最細心，會喺我哋唔開心嗰陣跳上嚟，唔講話，只係靠住我。

而家冇咗。

屋企變返原本嘅樣子，好似從頭來過，但係我哋唔再係原來嘅我哋。





Patrick開始自己煮飯。以前佢成日講：「點解我要煮？屋企有貓煮飯啊！」而家唔會咁講。佢煮緊飯嗰陣，眼神有時會呆咗，好似喺諗緊邊個曾經坐喺廚房角落睇住佢，一隻黑貓，默默睇住佢炒菜。

我亦都開始自己打掃。以前我哋總係話：「咪執咁多，貓會幫我哋執。」而家唔會咁講。我哋執緊屋嗰陣，會睇一睇屋企每一個角落，好似喺搵緊啲咩——搵緊一隻跳上枱面嘅白貓，搵緊一隻藏喺沙發底嘅灰貓，搵緊一隻坐喺窗邊嘅黑貓。

有時會聽見咪咪聲。

我哋會即刻轉頭，睇一睇客廳、睇一睇窗台、睇一睇門口。但係冇人。冇貓。

只係風。





或者係我哋嘅心。

有日我哋出街，喺轉角見到一隻黑貓。我哋一齊停下腳步，睇住佢。佢睇住我哋，眼神似係小黑，深沉又安靜，好似睇穿咗我哋心底。我哋唔敢走前，唔敢叫佢，只係站喺度，睇住。

佢最後跳上圍牆，消失咗。

我哋冇追。

因為我哋知道，唔係佢。





但係……我哋仲係想睇多一陣。

屋企入面，空氣中仲有貓嘅氣味。係小白嗰種淡淡嘅檀香，係小灰嗰種微涼嘅風味，係小黑嗰種沉穩嘅木香。有時我會坐喺梳化度，閉住眼，深呼吸一吓，好似可以再聽見佢哋講話。

「Karman,唔可以。」

「我哋一直喺度。」

「唔好驚。」

但係……冇聲。

只係寧靜。

我哋慢慢習慣咗呢種寧靜。





唔係死寂，係一種深沉嘅安靜，似係屋企終於學會自己呼吸。

我哋唔再夢見夢境核心，唔再夢見儀式，唔再夢見小黑消失嗰一刻。我哋開始夢見日常，夢見佢哋喺屋企跳嚟跳去，喺我哋身邊打滾，喺我哋耳邊講話。

有時會醒轉，發現枕頭濕咗。

但係……呢種悲傷，唔再係一種拖累，而係一種提醒。

提醒我哋，有人曾經為我哋犧牲。

提醒我哋，我哋唔可以辜負呢份愛。

.....





我哋去咗公園，將三根貓毛埋喺棵老樹下。

呢棵樹真係好老好老，樹皮裂咗好多紋，好似老人面咁，佈滿歲月嘅痕跡。樹比我哋仲老，可能仲見證過好多唔同嘅故事。我哋唔知點解要咁做，但係心底話，呢係應該做嘅事。好似有一種無形嘅力量，推住我哋去完成呢個儀式。

Patrick 揀咗個最舒服嘅位置坐低，靠住樹幹，望住我話：「如果有一日我哋再見到佢哋……我會唔會認得出？」

我睇住佢，眼神中透出一絲溫柔，連我自己都唔知點解咁肯定：「會。」

「點解？」

「因為守護者，永遠都係咁樣出現喺我哋身邊。」

我哋喺度坐咗成日，講緊三隻貓。講緊嗰隻黑貓，成日霸住窗邊望街，好似守護呢個家咁；講緊嗰隻灰貓，成日細心咁陪住我哋度過低落嘅時刻；講緊嗰隻白貓，溫柔得似陣風，唔出聲都令人安心。

我哋笑咗，亦都喊咗。笑係因為有好多美好回憶，喊係因為真係好掛住。





過咗幾日再去公園，發現棵樹下多咗一塊石頭。

係一塊唔大嘅石頭，平平無奇，但係上面刻住一句字：
「守護，唔係責任，而係選擇。」

我哋睇住句字，心入面突然暖咗。我哋唔知係邊個留低，但係我哋知道，係佢哋。

再過一段時間去，見到樹下有花開咗。

係三種唔同顏色：黑、灰、白。咁啱咁好咁開，咁細心咁排，好似有人刻意種咗咁。我哋唔知係邊隻貓種嘅，但係我哋知道，係佢哋。

有一日，我哋又去。遠遠望到，有三隻貓喺度睇住我哋：一隻黑、一隻灰、一隻白。

我哋唔追，只係坐低，靜靜睇住。佢哋亦都唔走，好似都唔急，就咁睇住我哋。





最後，佢哋一齊跳上圍牆，消失咗喺屋頂同屋頂之間。

我哋唔驚，亦都唔喊。

因為我哋知道，佢哋曾經真係存在過。唔係幻覺，唔係夢，係真係喺我哋生命入面，留下過痕跡。


（從前有三隻貓接近神的境界 全文完）